ΕΡΕΥΝΑ ΣΟΚ

ΕΡΕΥΝΑ ΣΟΚ …!!! ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΡΑΞΕΙ ΤΟ ΠΑΝΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΓΕΡΜΑΝΟΥΣ, ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ...!!!

Toυ Περικλή Αθανασόπουλου

ΓΙΑΤΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Τα δύο Ελληνικά εκθέματα που θα αναφέρουμε παρακάτω ανεβάζουν στο ζενίθ την επισκεψημότητα
στο Μουσείο του Λούβρου αποφέροντας ιλιγιώδη ποσά στη Γαλλία προσφέροντας χιλιάδες θέσεις εργασίας χωρίς ποτέ όχι μόνο να φθείρεται η αξία τους αλλα να αποκτούν υπεραξία διαχρονικά…
Αυτό κατ, αναλογία γίνεται και στο Βρετανικό και σε άλλα μουσεία της Ευρώπης...

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ..
1) Η αίθουσα με την Αφροδίτη της Mήλου, δηλαδή το άγαλμα (3ος αι. π.Χ.) της γυναικείας θεότητας που βρέθηκε το 1820 στο νησί της Μήλου.

Ο αξιωματικός Jules-Sébastien-César Dumont d’Urville, που έπεισε τους Γάλλους να βιαστούν να αγοράσουν την Αφροδίτη της Μήλου και που αργότερα εξελίχθηκε σε σημαντικό εξερευνητή της Ανταρκτικής

Το έργο βρέθηκε σε πολλά κομμάτια (πιθανόν έξι, από τα οποία τα χέρια και το όνομα του γλύπτη πλέον λείπουν), με δύο βασικά, τον κορμό και τα πόδια. Όλα αυτά τα κομμάτια και οι Ερμές έγιναν

ΣΚΙΑΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΣΗ

ΣΚΙΑΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΣΗ
Παρατηρήσεις ενδυμάτων και εκφράσεων σε αγάλματα



Από την Ελληνική αγγειογραφία και από ίχνη χρώματος πάνω σε αρχαία γλυπτά δείχνουν ότι τα υφάσματα που χρησιμοποιούσαν έχουν έντονα χρώματα και γενικά ήταν διακοσμημένο με περίτεχνα σχέδια. Στην αρχαιότητα, τα είδη ένδυσης ήταν συνήθως σπιτικό προϊόν και το ίδιο κομμάτι ύφασμα για καθημερινές ανάγκες μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένδυμα, σάβανο, ή σαν μια κουβέρτα. Από την ελληνική αγγειογραφία και από ίχνη χρώματος πάνω σε αρχαία γλυπτά δείχνουν ότι τα υφάσματα έχουν έντονα χρώματα και γενικά κάθε ένα είναι διακοσμημένο με περίτεχνα σχέδια. Ενδύματα για γυναίκες και άνδρες αποτελείτο από δύο κύρια ενδύματα-χιτώνα (είτε ένα πέπλο ή χιτώνα) και ένα μανδύα (ιμάτιο).Ο πέπλος ήταν απλά ένα μεγάλο ορθογώνιο βαρύ ύφασμα, συνήθως μαλλί, διπλωμένα κατά μήκος πάνω από το άνω άκρο έτσι ώστε το ανάπτυγμα να φτάσει μέχρι τη μέση. Ήταν τοποθετημένο γύρω από το σώμα και στερεώνεται στους ώμους με μια καρφίτσα ή περισσότερες καρφίτσες. Ανοίγματα για μασχάλες αφέθηκαν σε κάθε πλευρά, και την ανοιχτή πλευρά του ενδύματος που έμεινε ούτε με αυτόν τον τρόπο, έμενε ανοιχτό αυτά ή καρφώθηκαν με ένα πιάσιμο ή ήταν ραμμένα για να σχηματίσουν μια ραφή. Το πέπλο μπορεί να μην έχουν κατεβεί ί μέχρι τη μέση αλλά ένα κατεβεί πιάνεται με μια ζώνη ή ζώνες. Ο χιτώνας ήταν φτιαγμένος από ένα πολύ πιο ελαφρύ υλικό, συνήθως εισαγόμενο ίσως λινό. Ήταν πολύ μακρύ και πολύ μεγάλο ορθογώνιο ύφασμα, ραμμένο επάνω στις πλευρές, και καρφωμένο ή ραμμένο στους ώμους, και συνήθως τυλιγμένο γύρω από τη μέση. Συχνά ο χιτώνας ήταν αρκετά ευρύς ώστε να καταστεί δυνατή η τοποθέτηση μανικιών που στερεώνονται κατά μήκος του με καρφίτσες ή κουμπιά. Τόσο ο πέπλος και ο χιτώνας ήταν μήκους έως το πάτωμα Τα ενδύματα ,που ήταν συνήθως έτσι χρησιμοποιούνταν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά μπορούσαν να μεταφερθούν πάνω από τη ζώνη,

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο καταχραστής Άρπαλος

                        Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο καταχραστής Άρπαλος
Του Μανόλη Ιατράκη


Η κατάχρηση είτε αφορά στην εξουσία, είτε αφορά στους θεσμούς, είτε αφορά την εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλον, είτε αφορά στα οικονομικά αγαθά, είναι ένα θέμα που αποτελεί από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, ως έννοια, ένα μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις των πολιτών με την κεντρική εξουσία.

Ένας από τους μεγάλους καταχραστές της αρχαιότητας ήταν ο Άρπαλος. Η υπόθεσή του επιλέχτηκε για να τονιστούν οι πολλές ομοιότητες της τότε κοινωνίας με τη σημερινή. Μιας κοινωνίας που, αν και απέχουμε 2.314 χρόνια από αυτήν, είχε και τότε ίδια περίπου προβλήματα με τη σημερινή. Προβλήματα διαφθοράς, ασυνέπειας, συναλλαγής, προδοσίας, λεηλασίας του δημοσίου πλούτου, μικροκομματικής λογικής, ιδίως από αυτούς που, λόγω θέσης, έπρεπε να είναι αμερόληπτοι, τίμιοι, αδέκαστοι, νομιμόφρονες, πατριώτες και, φυσικά, δεν ήταν.

Ένα από τα μεγάλα σκάνδαλα λοιπόν ήταν και η κατάχρηση του Άρπαλου, προσωπικού φίλου του Μ. Αλεξάνδρου και θησαυροφύλακά του.

Ας κάνουμε όμως μια χρονολογική αναδρομή στην ιστορία μας. Ο Μέγας Αλέξανδρος ανέλαβε τον
Μακεδονικό θρόνο, μετά τη δολοφονία του πατέρα του Φιλίππου από το σωματοφύλακά του Παυσανία, το 336 π.Χ., σε ηλικία 20 ετών. Στηρίχτηκε στους παιδικούς του φίλους αλλά και στους πιστούς στρατηγούς του πατέρα του, για να ενισχύσει τη θέση του και να εδραιωθεί στο θρόνο εξοντώνοντας τους εχθρούς και πιθανούς καταπατητές του θρόνου του.

Από την ηλικία των 13 ετών, όπου μαθήτευσε στους μεγάλους δασκάλους-παιδαγωγούς της εποχής του, τον Λεωνίδα και τον Λυσίμαχο και από την ηλικία των 16 ετών, όπου μαθήτευσε κοντά στον Αριστοτέλη, είχε συμμαθητές πολλούς ευγενείς Μακεδόνες και Έλληνες, συνομήλικούς του, με τους οποίους τους συνέδεε μια ανυπόκριτη, δυνατή και διαρκής φιλία, μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτοί ήταν οι εξής: Ηφαιστίων, Λεοννάτος, Μαρσύας, Νικάνωρ (από την Πέλλα όλοι τους), ο Άρπαλος του Μαχάτα (Ελιμιώτης), Πτολεμαίος ο Λάγου (μάλλον ετεροθαλής αδελφός του από Εορδαία), Νέαρχος